The Kingdom of Cambodia Part 2

Sorry lieve lezers, voor mijn lange afwezigheid..Plezier en genieten van het mooie leven heeft me een tijdje weggehouden van het schrijven van avonturen op deze blog. Jullie hebben het tweede deel van m'n reis door het prachtige Cambodja nog te goed, terwijl ik me al lang bevind in het noorden van Thailand! Om eerlijk te blijven zal ik mijn geheugen even opfrissen om weer te schrijven met behulp van mijn gammele camera.. 

Terwijl ik naar m'n foto's kijk begint het langzaam allemaal weer te dagen. Vanuit het machtige Phnom Pehn met z'n historische verleden vertrokken Hannah en ik richting het zuiden. Het zuiden was gekozen omdat we de steden nu wel weer zat waren: het was tijd voor zon,zee en dan eindelijk die witte stranden. Direct zuidwaarts ligt Sihanoukville, vernoemt naar de oude Cambodjaanse koning, wat volgens de boeken de mooiste stranden van Cambodja zou hebben. Vol hoge verwachtingen zaten we in die hobbelige bus die  naar de Aziatische begrippen voor verwachte reistijden er zoals gewoonlijk weer veel te lang over deed. S'avond laat aangekomen in het strandplaatsje vonden we ons eigen bungalowtje, waar we op de bedden neerplofte. Ik wist dat m'n australische vrienden ergens in de buurt moesten zijn, maar na de uitputtende busrit besloten Hannah en ik lekker thuis te blijven en een film te kijken met roomservice. Na de film kon ik het toch niet laten om op zoek te gaan naar de Aussies. Niet te bereiken wandelde ik in m'n uppie  naar de barstraat, gelijk gelegen aan t strand. Hier trof ik een rij vol gezellige barretjes met vuurshows en backpackers. Zelfs bekende: Zweedse vriendinnen en goede vriend Mr.Boombastic (  Cambodjaan ). Deze ontmoetingen  resulteerde in een avond die langer doorging dan verwacht..

De volgende dag bestede Hannah en ik eigenlijk uitgestrekt op het strand, wachtend op Theresa, een Duitse vriendin van Hannah. Die dag verhuisden we onszelf ook naar Utopia, een groot hostel waar we sliepen voor 1 dollar per nacht! S'avonds wederom tot laat op stap met onder andere Maran ( ontmoet in Vietnam ) en nieuwkomers Sebas en Michiel. Uitgeput en ziekjes viel ik neer op m'n dunne matrasje in de snikhete dorm..De volgende morgen besloten de Duitse meiden en ik actie te ondernemen en huurden scooters. 2 boetes later ( 3 dollar pp, voor rijden zonder internationaal rijbewijs ) mochten we verder rijden en reden vrolijk rond naar de mooiere stranden in de buurt. Op Independence Beach bleven we hangen tot zonsondergang. Lezen,zwemmen en uitzieken was wat ik daar deed om de dag te vullen. Uitzieken was niet gelukt zou later nog blijken..

De dag brak eindelijk aan dat we de boot namen naar de eilanden die de kust van Sihanoukville vullen. We kozen 1 van de kleinere eilanden uit: Koh Russei, ofwel Bamboo Islands. Op dit eiland ben ik verliefd geworden. Het eiland lag een uurtje varen uit de kust en we kregen onderweg nog even de kans om te snorkelen. Aangekomen op het eiland werd ik samen met inmiddels 5 Duitsers in gezelschap de jungle ingestuurd voor accommodatie. Na 20 minuten kwamen we aan bij Koh Ru. Deze plek bleek achteraf voor mij paradijs te zijn. We checkten in en gingen voor een duik in t heldere water. Terwijl ik zwom zag ik daar een groepje van 4 jongens over t strand wandelen. Ik herkende ze gelijk: het waren m'n goede vrienden uit Australië: Dan,Sasha en Jessie. Nummer 4 bleek Shaun te zijn. Net als met de rest klikte het ook gelijk met hem. Zodra ze me herkende begon Jessie te rennen en sprong op me en liet niet los voor 2 minuten. Allemaal waren we erg blij elkaar weer te zien. Die dag was gevuld met bijpraten,kennismaken en een vistrip. Wat dit eiland zo speciaal maakt is dat het prachtig is, er maar zo'n 40 man is, en de stroom er maar 6 uur per dag aan gaat. Je bent dus alleen met deze mensen en zo functioneert dit eiland als een kleine community. Men helpt elkaar en verzint elke dag wat nieuws om met elkaar te doen. Elke avond een groot kampvuur voor nieuwe mensen, waarvoor we met 6 man op pad gingen om vuurhout te zoeken. Vistrips waarbij je vist met een lege waterfles,lijn,lood,haakje en een hoopje inktvis als aas. Vissen mee terug naar de kant om ze vervolgens op te peuzelen. Kokosnoten eigenhandig openen, hangen in de hangmatten en nachtduiken is wat we deden. Zwemmen s'nachts was magisch, het plankton in het water lichte op bij beweging waardoor je lichaam tijdens het zwemmen omringt was door een lichtgevende, groene gloed. Het plagen van een in slaap gevallen Dan heeft ons ook veel plezier bezorgt: roze nagels,een beklad gezicht en hier en daar een sigaret uit z'n mond of neus..

Ik was ziek, erg ziek. Een voedselvergiftiging was hoogstwaarschijnlijk wat ik had opgelopen. Ondanks de buikkrampen en andere vervelende symptomen zag ik dit eiland met de vriendelijke en rustgevende sfeer als paradijs. Ik was ook niet al te blij toen we het eiland verlieten voor t buureiland Koh Ta Kiev. Na afscheid namen het Duitse gezelschap en ik de boot naar t eiland waar we onszelf in tenten op t strand moesten vertoeven. Vanwege ziekte was dit niet erg plezierig en daarom bracht ik m'n dag daar door met slapen op kussen en in hangmatten waar ik maar kon. De volgende dag vertrokken we via Sihanoukville naar de plek waar ik in Cambodja ook erg naar uitkeek: Siem Reap. Vlakbij deze toch drukke stad liggen de eeuwenoude en grootse boedistische tempelcomplexen ter wereld waaronder de tempels van Angkor Wat.

Onderweg ontmoette we Tim, Nederlander, waar we in Siem Reap een kamer mee deelde. Toen we s'avonds aankwamen kwam ik wederom m'n Aussies tegen maar de avond was voor ons al afgelopen aangezien we vroeg opgingen voor de tempels. 5 uur stonden we klaar om te vertrekken om zonsopgang bij de tempels mee te maken. Zo'n duizend mensen verzamelde zich bij het kleine meertje voor Angkor Wat, de grootse tempel van t complex. Duizend camera's zorgen voor een zee van licht, honderden flitsen tegelijk zette het silhouet van de tempel in pixels op de kleine beeldschermpjes van de camera's. We werden een beetje gek hiervan besloten vroegtijdig de tempel te betreden. Goede beslissing want hiermee troffen we een bijna leeg en daarmee rustgevende tempel aan. Binnen keken we onze ogen uit en ik vond mezelf terug op de grond tegenover een boedistische monnik om een gebed te delen. Hierna touwde hij een klein geel/rood draadje om m'n pols om het vervolgens met nog een gebed te zegenen. Veilig als ik me toen voelde liepen we weer de tempels uit om naar de andere tempels te rijden. Volgend was Bayon, wat mij eigenlijk meer verbaasde. Deze tempels waren namelijk gevuld met zo'n 160 gezichten. Met grote ogen keek ik naar de nog grotere ogen van de starende gezichten die overal uitgehouwen waren in de tempel. Vlakbij lagen nog wat andere tempels in vorm van piramides en het Elephant Pleateau. Erg indrukwekkend maar de tempel waar ik al naar uitkeek kwam nog: Ta Prohm. Deze tempels staan om twee dingen bekend: ten eerste, vanwege z'n rol in Lara Croft/Tombraider. De tweede reden is waarom het ook de achtergrond in de film was omdat deze tempels verwoekerd zijn door reusachtige wortels van reusachtige bomen. Wortels groeien over en door de tempels waardoor het een mystiek en eeuwenoude gloed over zich heen trekt. Rondwandelend kwam wederom mijn interesse voor geschiedenis weer naar boven. Dit is was een van de redenen waarom in naar de kant van de wereld was afgereisd, dit was waar ik voor kwam. Als ik vandaar weer naar huis had gemoeten was ik al meer dan gelukkig geweest met wat ik hier gezien en bereikt heb. 

Gelukkig ging en gaat deze trip nog lang door. De laatste dagen in Seam Riep bracht ik door met m'n Australische vrienden, Suzanne waarmee ik doorreisde naar Bangkok en Hannah en Tim. Met een leuke avond sloot ik m'n eerste maar zeker niet laatste trip naar dit insprirende, prachtige land af. Ik nam afscheid van m'n reisbuddy Hannah en ging de bus in samen met Suzanne om m'n derde land op de trip van m'n leven binnen te gaan: Thailand. Ik ben nu al ongeveer 3 weken verder dan dit punt. De verhalen, Kerstmis en Oud&Nieuw op de eilanden en op het moment het noorden van Thailand zal ik beschrijven in een volgende blog. Ik hoop dat deze snel zal volgen aangezien het achterlopen effect heeft op het schrijven. Bedankt voor het lezen wederom en tot snel!