Ten Days of Lao

Wat een verschrikkelijke busrit! Dat is alles wat ik kan zeggen over de busrit van Pai naar Vientiane. Het eerste deel van de reis was een minivan van Pai naar Chiang Mai. De haarspeldbochten zouden normaliter geen probleem zijn vanwege de wegen richting de skipiste die ik in het verleden heb ervaren. Nu helaas voelde ik me niet 100%.. Ik voelde me beroerd en zonder reden begonnen me handen en gezicht tintelen alsof ik een 10-liter bak koffie had gedronken. Na wat uurtjes leiden kwam ik aan in Chiang Mai waar ik uren moest wachten op de bus richting Laos. Die uren vulde ik met een filmpje kijken bij het reisbureau. De bus vanaf Chiang Mai naar Vientiane was niet bepaald leuk aangezien het een hele lange rit was en s'nachts. Ik kan helaas niet goed slapen in bussen of treinen dus geen slaap was de policy voor mij. Bij de vriendschapsbrug tussen Thailand en Laos moesten we 3 uurtjes wachten tot onze visa's waren goedgekeurd. Deze 3 uur heb ik met veel dank aan de immigratiedienst besteed aan een dutje. Ik werd wakker met een mooie visumsticker van de LAO PDR in m'n paspoort. Aangekomen in Vientiane kwam ik oude bekende en vriend Rik tegen waarmee ik m'n tien ( ja, te weinig ) dagen in Laos zou doorbrengen. Na m'n bedje te hebben geregeld gingen Rik en ik een klein wandelingetje maken waarbij we terecht kwamen op een nightmarket. Hier heb ik m'n eerste schilderij gekocht. Beide kochten we een schilderij van een verfvlek met het gezicht van een Bhudda er in verwerkt. We droegen deze schilderijen de 1,5 week rond in Legolas, een soort van pijlenkoker. We dronken een drankje in de bar en zochten ons bed op.

De volgende dag na een goed ontbijtje zochten we een tuktukchauffeur op en na wat stevige onderhandeltechnieken van businessman Rik namen we een tourtje langs bezichtigingsplekken. We bezochten de pagoda en de tempels van Vientiane. Eerlijk gezegd was er niet heel veel aan maar we konden we wel zeggen dat we de stad hadden gezien. We vervolgden onze weg naar Vang Vieng.

Vang Vieng staat bij reizigers en dan vooral backpackers bekend als de plek waar je gaat tuben. Met een grote rubberen band de rivier afdobberen en onderweg bij de barretjes stoppen om wat goudgeel levenselixcer te nuttigen. De verhalen gingen helaas de ronde dat de politie had ingegrepen. Afgelopen jaar zijn er een aantal mensen onder invloed van drank de rivier ingesprongen van een bepaalde hoogte wat hen fataal is geworden. De politie heeft hier met sterke maatregelen op gereageerd: alle barren langs de rivier dicht! Backpackers vertelden elkaar verschillende verhalen over het wel of niet mogelijk zijn van het tuben. Wij hoorden dat het wel degelijk mogelijk was alleen moest je je eigen voorraadje spa goud meenemen in een drybag. Rik en ik kwamen aan in Vang VIeng per bus,en ik was gelijk betoverd door het schitterende landschap. Uit het niks doken er hoge bergen op die de rivier door het landschap begeleidde. We vonden accommodatie gelijk aan de rivier waar het prachtige landschap zich liet zien. We lunchten plandde te wachten met tuben tot later aangezien Kirsten en Helen, wie we hadden ontmoet in Vientiane, een dagje later zouden aankomen. We besloten daarom de volgende dag buggy's te huren ( soort off-road racekarts ) en daarmee met een gids naar de Blue Lagoon te rijden. S'avonds na een drankje gingen we het bed in om ons te verheugen op de volgende morgen en om onze verdiende rust te pakken.

Volgende morgen vroeg liepen we naar het adventure bureau en huurden de buggy's. De gids sprong bij Rik in de buggy en reed voorop. Ik mocht hem in z'n stofwolken volgen. Het gaf me een fantastisch gevoel om in dit apparaat rond te rijden. De sterke motor ronkte constant en behaalde hoge snelheden. Het enige wat ik had was het stuur, de rem, het gas, en een schakel voor achteruit of vooruit. De wegen waren eerst nog van asfalt en reed daarom tussen de auto's en motoren. De weg veranderde in grind en stofwegen. Rik liet goede stofwolken achter waardoor ik helaas soms niks kon zien. Ik nam het hem niet kwalijk aangezien ik wel blij was met de vrijheid van het alleen zitten in deze buggy. We reden totaal zo'n 40 km naar de grot. De grot was er groot en bevatte een Bhudda beeld in het midden. Zoals de avonturiers die we zijn gingen we het pad af en raakten helaas de weg kwijt. Onderweg kregen we een Chinese volgeling en samen beklommen we de rotsen in de grot. Na een aantal verkeerde afslagen zagen we eindelijk weer licht. We kwamen de grot uit en waste ons zweet af doormiddel van een duik in de Blue Lagoon. Het water naast de grot is heel erg blauw, bijna turkouise blauw. We konden met een slinger het water in vliegen of vanuit en boom springen. We probeerde alles, ook de tak van de overhangende boom die zo'n 10 meter hoog hangt en vrij moeilijk te bereiken is. Heerlijk fris gingen we de Lagoon weer uit en droogden onszelf af om de buggy's weer te besturen. We reden terug en waren meer dan voldaan. Het was weer elke cent waard. S'avonds zochten we de meiden op en besloten de dag erna te tuben..

Om 1 uur liepen we met z'n 4'en naar het tubing bureau met drybags vol blikjes Laotiaans bier. Het was al vrij druk maar al snel genoeg reed ons busje met de banden bovenop weg naar het punt aan de rivier waar iedereen te water ging. Zonnebrand op en het eerste pilsje uit de tas en dobberen maar. Er waren genoeg mensen aan het tuben en kayakken en ook wij, met z'n vieren, hadden erg veel plezier in het rustig dobberen, praten, drinken en lachen voor 4 uurtjes lang. De zon brandde onze huidjes en de biertjes maakten ons lacherig. Alle barren waren inderdaad gesloten maar dat maakte niemand iets uit. Iedereen had het naar z'n zin!

De volgende dag gingen Rik en ik per scooter de rest van de omgeving van het prachtige en rustieke Vang Vieng ontdekken. We huurden een automaat en ik was zoals gebruikelijk de gelukkige die Rik mocht rondrijden. We reden over grind en modderwegen en belandde uiteindelijk zelfs in de rijstvelden. Ik knalde met de scooter over het kleine uitgelopen weggetje wat zichtbaar was in de rijstvelden. Dit weggetje leidde ons naar een grot. Deze grot was onwijs smal dus we moesten ons er zo ongeveer inpersen. Aan het einde dook een put op waar je in kon zwemmen. Hebben we alleen niet gedaan.. Het was wel een heel klein putje. Terug op de scooter knalde we dit keer de rijstvelden op en beschadigde daarmee helaas de onderkant van de motor. Althans, dat dachten we. De motor maakte na de hoogste hobbel een tikkend geluid. We reden door naar de Lagoon om daar Kirsten en Helen op te zoeken. We zwommen en relaxte heerlijk op het grasveld naast de Lagoon. Het leek wel een Nederlands park waar alle jonge reizigers kwamen relaxen op een warme zomerdag. We keerden weer terug en leverden onze scooter in, zonder problemen! We spendeerde de rest van de tijd relaxend in een van de restaurants waar 24/7 Friends op de TV te zien is. S'avonds laat namen we de nachtbus naar Luang Prabang.

Onverwachts kwamen we om 4 uur s'ochtends aan in het dorp en dat is geen pretje aangezien het stadje op dat tijdstip ook echt slaapt. Hostel sluiten rond middernacht hun deuren en daarom nam het ons tijd om iets te vinden waar we naar binnen konden. We moesten wel bewaker die achter de deur lag te pitten. We vonden een klein kamertje voor twee en gingen maar gelijk bijslapen. Diezelfde dag na een dutje gingen we op pad en bezochten wat tempeltjes en beklommen de hoogste berg om de zonsondergang te bezichtigen. Boven op de berg bij de tempel was het stervensdruk aangezien je vanaf daar een velle zon kon zien zinken in de bergen die rond de machtige Mekong uit de grond omhoog reizen. Zodra de zon was verdwenen racete we naar beneden voordat al die mensen de trappen afgingen. Beneden aan de trap begint de dagelijkse nachtmarkt waar elk vrouwtje dezelfde handicrafts verkoopt: sjalen, pantoffels, schilderijen etc. We dwaalden wat rond over de markt waar ik voor elke tent moest bukken en vonden een leuk restaurantje waar we uitgebreid hebben gegeten. We vervolgden onze route na een bar die eigenlijk al in 15 minuten dicht ging.. Daar bleek dat iedereen na dat deze bar sloot naar de enige plek gingen wat na 11 uur nog open was: de bowliingbaan! We dronken heerlijke koude biertjes en bowlde 5 potjes. Het was superdruk, vol met backpackers waardoor het eigenlijk het ontmoetingspunt was. Ik kwam oude bekende tegen en won 5 maak van Rikkert dus de avond was voor mij geslaagd.

De volgende dag waren Kirsten en Helen er weer, maar Rik en ik zouden eerst de dag spenderen op de fiets om zo ook de rest van de toeristische plekjes te kunnen bezichten. S'avonds spraken we af met Kirsten en Helen en aten samen op de nightmarket bij een tent waar je een paar centjes je bordje bij een buffet kon volbouwen. Voldaan gingen we naar een bar waar we heerlijke cocktails konden bestellen. Om een haardvuur dronken we er een paar en gingen weer naar de bowlingbaan! We speelden 3 potjes en dronken een goedkope fles rum en cola. Deze keer speelde ik minder en won niet. Verrassend genoeg won de kleine Kirsten van ons allemaal! Heb lekker kunnen dollen op de bowlingbaan dus weer een leuke avond! De volgende dag waren we een beetje laat uit bed door de lange nacht de avond ervoor. We spraken met Kirsten en Helen af om wat te gaan doen. We kwamen bij een bookingscenter waar we veel geld spendeerde aangezien ik met de meiden 1 dag olifanten zou gaan doen, rik een cursus van 2 dagen, zijn vliegticket en mijn bustickets naar Bangkok. Het onderhandelen over de prijs nam een dik uur dus daarna was het ak zo laat dat het enige wat we konden doen was naar een van de watervallen gaan. We namen een taxi en kwamen uit bij een rivier waar we een lang spits bootje namen naar de overkant. Bij de watervallen besloten we een goed eind te gaan lopen aangezien mensen zeiden dat je zover moest gaan als maar kon. We liepen een beetje door de jungle en vonden uiteindelijk een heel mooi plekje: een babyblauw stuk water waar een redelijk watervalletje in neerdaalde. In het midden groeide een boom raar genoeg. Bezweet door het avontuurlijke wandelen zochten we een plekje om het water in te gaan. Met wat moeite zwommen we even later alle 4 in het koude water. Voor we weggingen gingen Rik en ik nog even in de waterval die bedoeld was om in te zwemmen. Aangezien het droogseizoen was stelde de waterval ons eigenlijk teleur..

De volgende dag ging ik heel vroeg op: rond 5 uur. Het was geen pretje maar ik had een reden. In de vroege ochtend doen bhuddistische monniken de Morning Alms. Hierbij lopen alle monniken in lange rijen een route door de stad waarbij locals hen voedsel voor de dag geven. Ze lopen keurig in een rij en houden hun bakken op wanneer de locals, maar ook toeristen, elk een eetlepel rijst, een koekje of een banaantje geven. Kirsten en Helen deden met me mee terwijl Rik lekker door tukte. Ik had al een bak gekookte rijst, wat koekjes en bananen gekocht van een vrouwtje op de straat. Kirsten en ik deelden genereus uit waardoor we vrij snel leeg waren. Er waren teveel monniken voor ons om iedereen wat te geven. Ik keerde na de gebeurtenis terug naar mn bed om nog even 2 uurtjes rust te krijgen voor we naar de olifanten zouden gaan. We werden opgehaald met een klein busje wat ons halverwege scheidde van Rik. De dames en ik kwamen bij het olifanten kamp aan waar Kirsten voedsel kocht om de olifanten lekker te verwennen. We deden een lange rit door de jungle waar we Rik ook nog op een olifant tegenkwamen. Na de mooie rit was het tijd om ze te wassen. De trokken onze zwemkleding aan en klommen op de olifant. De mahout ( verzorger ) gaf de olifant constant het commando om te duiken. Dit deed de olifant zichtbaar met veel plezier daar in de rivier. Ik ging zelf telkens bijna kopje onder terwijl mn olifant dook. De olifant van Helen was het meest enthousiast: hij besloot constant water over Helen heen te spuiten en te tetteren met z'n slurf. Na dit verfrissende bad werden we door het busje naar de grote watervallen van Luang Prabang gebracht waar we niet teleurgesteld werden. Een grote waterval met meerdere kleine verderop waar je heerlijk kon zwemmen. Zelf van de waterval springen samen met Helen werd van de checklist afgestreept. Die avond zou ik vetrekken per bus naar Vientiane. De bus nam 11 uur en deed nauwelijks een oog dicht. Aangekomen in Vientiane duurde het 1,5 uur voordat ik eindelijk het busstation afkon. Heb die tijd wel goed besteed: prachtige, franse jongedame en haar moeder begonnen een gesprek tegen me wat uiteindelijk erg leuk was. In de stad boekte ik een bed om overdag in te slapen want m'n volgende bus ging aan het eind van de middag alweer richting Bangkok. Ik belandde in de meest luxe bus ooit: ligstoel met massagefuncties, een tvtje over m'n stoel waar ik 200 verschillende films kon kijken en een ontbijbox. Ik keek 2 films en viel in slaap. Die morgen kwam in aan in Bangkok om daar weer met Rik me te vertoeven in een luxe hotel en om Mathijs weer te meeten aangezien we samen het land van goud zouden bezoeken: Myanmar. Hierover gaan de volgende twee blogs! Dankje voor het lezen en check voor foto's m'n facebook!